وحدت مد نظر رهبری رو به کدامین جهت است؟

 
در حالی که در روزهای اخیر، ندای وحدت دولت و مجلس از گوشه و کنار شنیده می شود و هر کدام از طرفین می کوشند، در عمل به نصایح و تذکرات رهبر انقلاب، بر دیگری پیشی بگیرند، باید توجه داشت که این وحدت، به هیچ وجه نباید به معنای عدم تضارب آرا، نشاط سیاسی و تحرکات سازنده جامعه تلقی شود و از این پس، هر نقدی را  بر هم زننده وحدت تلقی و به منتقد حمله کرد.

به گزارش «تابناک» وحدت در این چهارچوب، بدین معناست که به قانون های مصوب نهادهای قانونی همچون مجلس و مجمع تشخیص مصلحت نظام، به چشم قانون نگاه شود و یکی از محل های ایجاد وحدت حول قانون باشد که این اتفاقا قانون است که می تواند سلایق متنوع را در نظریات سیاسی، حول عمل سیاسی واحد، تا هنگامی که قانونی است، متجمع کند.

بنابراین، باید گفت که هرچند عکس یادگاری گرفتن در جلوی دوربین های تلویزیونی و تعارفات ظاهری به تقویت فضای وحدت در جامعه کمک می کند اما هرگز نباید جایگزین رفتار نهادها در چهارچوب اختیارات و وظایف خودشان باشد. در واقع آنچه تاکنون به عنوان بر هم زننده وحدت در جامعه و در بین ارکان حکومتی دیده شده، فراتر رفتن برخی از نهادها از اختیارات و وظایف قانونی شان بوده است.

در واقع با به فال نیک گرفتن این عکس های یادگاری، باید ببینیم که مجلس در چهارچوب وظایف و مسئولیت هایش عمل خواهد کرد و دولت نیز به همین شکل. بدین ترتیب، اگر طرح یا لایحه ای در مجلس تصویب شد و به تأیید شورای نگهبان نیز رسید، دیگر آن مصوبه، قانون است و  هر کسی نمی تواند تفسیر خودش را از آن ارایه دهد و این گونه است که قانون ملاک وحدت قرار خواهد گرفت.

علاوه بر این باید گفت، اظهار نظرهای خارج از قاعده و بی سابقه ـ فارغ از درست یا نادرست بودن ـ خود به خود، هیجانات جامعه و ارکان حکومتی را به اوج می رساند و زمانی که پاسخگویی بعدی در قبال آن اظهارات خارج از قاعده نباشد، مردم و ارکان حکومتی را به شک می اندازد و بدیهی است که شک به خودی خود اسباب تفرقه است.

 پس مجددا باید تذکر داد که فراتر از عکس های یادگاری و لبخند های تلویزیونی ـ که در جای خود می تواند مفید باشد ـ این پاسخگویی و احساس مسئولیت مقامات در برابر اظهاراتشان است که وحدت می آورد و در غیر این صورت، همین عکس های یادگاری کنونی خیلی زود به آرشیو رسانه ها خواهد رفت و دود ـ اختلافات ـ است که به چشمان مردم می رود.

در ادامه همچنین باید افزود: کلام انسان به عنوان مهم ترین شیوه ارتباطی باید آنقدر فاخر و آکنده از فضائل اخلاقی و اسلامی باشد که خود به خود شنوندگان را به خود مجذوب کرده و موجبات تألیف قلوب را فراهم آورد. لازم به گفتن نیست که دیگر نشان دادن وحدت به مردم از طریق گعده های تلویزیونی ناکارآمد شده و این گفتار مستدل و رفتار منطقی است که مردم را قانع کرده و احیاناً طرفی را که تعمد در اختلاف افکنی دارد را به مردم می شناساند.

در پایان باید اضافه کرد که کشور در فرآیند اجرای سند چشم انداز بیست ساله، برنامه پنجم و برنامه حیاتی هدفمند کردن یارانه ها، اگر چه نیازمند وحدت و آن هم عمدتاً در چهارچوب اجرای بی چون و چرای قانون و احترام به ارکان قانونی موجود در قانون اساسی است، اما نباید فراموش کرد که این وحدت را نباید به معنای یک دستی انگاشت که عده ای با سوء تعبیر از کلام رهبر انقلاب بخواهند به تحدید نقد منصفانه و در چهارچوب رفتار حاکمان بپردازند.